شناسایی عوامل مؤثر بر اثر بخشی سازمان های غیر دولتی جوانان ایران و ارائه یک الگوی جهت اثربخشی آن ها

اقبال پاک طینت هدف این تحقیق تبیین نقش و جایگاه سازمان های غیر دولتی ایران (NSOs) به ویژه جوانان به منظور شناسایی عوامل عمده بازدارنده اثر بخشی NGO های جوانان ایران، بررسی وضع موجود آن ها ئ رایه راهکارهایی جهت رسیدن تشکل های مزبور به وضع مطلوب (اثربخش) در قالب یک مدل پبشنهادی بوده است. در این راستا، محقق بر مبنای نظر کارشناسان NGO های جوانان و بررسی ادبیات مربوطه، از میان عوامل بازدارنده، تعداد 8 عامل عمده را انتخاب و سئوالات و فرضیه هایی را بر مبنای آن ها تدوین نموده است. تحقیق حاضر، تحقیقی پیمایشی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه NGO های جوانان ایران می باشد که از سال 1379 به بعد ز سازمان ملی جوانان اعتبارنامه دریافت کرده اند و تعداد آنها تا 1/6/1383 به 1430 تشکل بالغ گردیده است و در سراسر استان های کشور مستقر و پراکنده می باشند. از میان تشکل های فوق الذکر تعداد 400 تشکل با استفاده از فرمول و به روش تصادفی طبقاتی به عنوان نمونه انتخاب گردید، و برای آن ها پرسش نامه ارسال گردید. پس از انجام کارهای آماری، میزان ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون فرضیه های تحقیق هم به صورت تک متغیری و هم به صورت چند متغیری مورد آزمون قرار گرفتند. از آن جا که برخی از ضرایب به دست آمده در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار نبودند، جهت دستیابی به کامل ترین مدل آماری، از تحلیل رگرسیون پله ای استفاده گردید و نتیجه حاصله بیانگر این مطلب بود که بخش عمده ای از تغییرات اثر بخشی سازمان های غیر دولتی جوانان ایران به 6 عامل از 8 عامل عمده مورد بحث بستگی دارد و 2 عامل تأثیر معنی داری در پیش بینی اثر بخشی تشکل های مزبور نداشتند.